Habituatie
| Habituatie (=gewenning) is de meest eenvoudige manier van leren. Bij habituatie wordt een paard herhaaldelijk geconfronteerd met een prikkel in zijn omgeving en neemt de sterkte van zijn reactie (vluchten of schrikken) af. Hierbij spelen beloning en correctie geen rol. Het paard leert om prikkels die geen betekenis hebben te negeren. Gedrag dat niets oplevert, stopt. Het paard went aan een prikkel, die in eerste instantie een (angst)reactie oproept. Denk bijvoorbeeld aan paarden die langs een spoorweg in de weide staan. In de eerste dagen dat ze daar staan, zullen ze elke keer als er een trein langs de weide raast schrikken en naar de andere kant rennen. Kijk een week of twee later naar dezelfde paarden en dan zie je dat ze al helemaal niet meer reageren op de trein. Ze hebben geleerd dat de trein langs gaat en dat het niet uitmaakt of ze daar op reageren of niet. Daardoor wordt de reactie steeds minder heftig totdat deze helemaal niet meer bestaat.
Belangrijk in deze manier van leren is wel dat deze heel erg omgeving gebonden is. Dus in deze weide reageren ze niet meer op de treinen, maar als je gaat buitenrijden en je komt daar bij het spoor een trein tegen zal het paard daar wel degelijk weer op reageren. Wel is het zo dat als een paard in een omgeving heeft geleerd dat het niet eng is, hij dit in een nieuwe omgeving ook sneller zal oppakken. Maar dit moet dan dus wel getraind worden. Risico’s van habituatie zijn:
|