Tast
De tastzin is een belangrijk communicatiemiddel tussen mens en paard. Het is daarom belangrijk om te beseffen hoe goed dit ontwikkeld is bij een paard.
Into pressure
Paarden zijn van nature into pressure. Dit houdt in dat paarden zodra zij druk voelen, hier tegen ingaan. Denk bijvoorbeeld aan een veulen dat voor het eerst aan een halster moet lopen. Zodra je deze vraagt naar voren te lopen, gaat hij naar achter, opzij, ophoog, maar alles behalve naar voren. Het meelopen aan een halster, maar ook het naar voren gaan als je been geeft, zijn allemaal onnatuurlijke gedragingen die een paard eerst moet leren.
Tastharen
Rondom zijn mond en ogen vind je lange haren. Dit zijn tastharen en deze worden gebruikt als bescherming van gevoelige onderdelen zoals zijn mond en ogen. Doordat deze zo uitsteken, kan een paard daarmee snel oppervlaktes etc. voelen aankomen. Zo voorkomt hij dat hij zich stoot als hij het niet goed kan zien aankomen.
Vroeger werden deze tastharen weggeschoren bij wedstrijdpaarden. Tegenwoordig is dit niet meer toegestaan, omdat dit het welzijn van het paard aantast. Je mag ze wel inkorten tot ongeveer drie cm lang.
Extreem gevoelig
De huid van een paard is extreem gevoelig. Ze voelen een vlieg landen en kunnen daar op reageren met een trilling van een enkele spier op die plek. Ze weten dus heel goed wat er waar gebeurt op hun lichaam.
Toch hoor je regelmatig mensen zeggen dat hun paard ongevoelig is en niet reageert op hulpen. Kijk zo’n paard eens in de wei en je ziet dat hij nog steeds reageert op die ene vlieg die landt op zijn lichaam. Ongevoelig?
Een paard kan om meerdere reden ongevoelig overkomen. Misschien is er op dat moment dat jij je hulp geeft wel iets heel spannends aan de hand? Een paard kan maar op één ding tegelijk reageren en als dat spannende even belangrijker wordt gevonden dan jouw hulp, dan kan hij dus niet reageren op wat jij vraagt. Zodra het spannende weer weg is of onder controle, zullen deze paarden weer prima reageren op wat je vraagt.
Vaker komt het voor dat een paard niet reageert op hulpen, omdat hij dat gaandeweg heeft geleerd. Net als een paard leert mee te gaan op druk, of leert dat hij niet hoeft te reageren op de contante druk van een singel, kan een paard ook leren om niet meer te reageren op druk van een been of hand. Dit probleem is een rijtechnisch probleem die altijd vanuit de ruiter komt, nooit vanuit het paard! Het paard leert alleen maar niet meer te reageren doordat de hulp bijvoorbeeld altijd gegeven wordt, of doordat hulpen altijd veel te grof gegeven worden. Dit is af te leren met een goede ruiter/instructie.
Naar boven